Lè diem

Pas op mijn 39ste besefte ik dat ik toch wel heel graag een kindje wilde. Beetje laat en bijna niet meer mogelijk maar met hulp en heel veel geluk is er toch een wondertje gekomen. Onze zoon heet: Lè diem. Lè komt van Lesley, zo heette opa, hij is gestorven toen papa ong 11 jaar was. Een heftige gebeurtenis. Diem (uitgesproken als diëm) vond ik, mama een hele mooie naam. Dus hebben we de twee namen aan elkaar gekoppeld en diem verwees ook nog eens naar carpe diem. De kleine letter d vonden we gewoon mooi staan. Helaas heet onze zoon voor de burgerlijke stand Lè-diem, de computer kon geen spatie kleine letter maken... Trouwens, als Lè diem een meisje was geweest had ze ook zo geheten.